هذیان ها

ببین که هنگام نبودنت چه گونه کلمات را به رشته می کشم

که چگونه بودنت را تاب نیاوردم

ببین که چگونه خاطراتمان را به نخ می کشم،

و از یادگاری ها

گلوبندی می سازم،

روزهای تنهایی را تسلیتی.

من چه سختم امروز،

و چه دوباره عاجز از خود

ببین که نبودنت چه طور بعد از سالیانی،

کلامم را به شعر کشیده است!

هر آنگاه که دیدی دستم زیاد به نوشتن رفت،

زیاد به تلخ نوشتن رفت،

بترس

بر بودنمان بترس.

چرا که امروز هراس من، از تنهایی توست،

عزیزکم.

بیست و دوم شهریور